اثر حاضر مجلد چهاردهم از موسوعه الفقهیه المیسره است. این اثر تألیف شیخ محمد علی انصاری می باشد و اولین موسوعه فقهی امامیه است که بر اساس روش موسوعه نگاری به تدوین فقه پرداخته است.
روش موسوعه فقهیه در نگارش الفبایی فقه عبارت است از بیان معنای لغوی و اصطلاحی هر مدخل و سپس بیان احکام تکلیفی و وضعی؛ در این موسوعه اقوال فقیهان دسته بندی شده و برخی از مهم ترین ادله جمع آوری شده است و در پایان هر مدخل در «مظان بحث» به ابوابی که این بحث در آنها مطرح شده، اشاره می شود.
بخش اصلی این موسوعه، موسوعه فقهی است اما در دو ضمیمه دارد: 1) ضمیمه اصولی: که در آن اصطلاحات اصولی به الفبا مورد بررسی قرار می گیرند؛ 2) ضمیمه تراجم: که در آن تراجم علمایی که در هر جلد مطرح شده می آید.
برخی از مهم ترین ویژگی های این موسوعه از این قرار است:
1- موسوعه و دايرة المعارف الفبايى فقه بر مبناى اماميه ؛
۲ ـ نگارش فقه به زبانى روان و گويا و پرهيز از فروعات زياد چنانكه از اسم اين موسوعه برمى آيد ؛
۳ ـ ارائه فقه با مدخل هاى الفبايى به گونه اى كه هر اصطلاح فقهى را به سادگى بتوان در مدخل الفبايى آن يافت ؛
۴ ـ گزينش مدخل هاى فقهى به جهت پيشگيرى از توسعه بى دليل موسوعه ؛
موضوعاتی که در مجلد چهاردهم به آنها پرداخته شده است عبارتند از: در بخش فقه از کلمه خَلَل تا کلمه دیوان؛ در بخش اصول از کلمه دالّ تا کلمه دوران؛
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.